Jak nie trafić do friendzone

Częściej panowie, a rzadziej, ale jednak również panie pytają o to, jak nie dać się zamknąć we friendzone (strefa dla „przyjaciela” i nikogo więcej). Jeśli ktoś czuje do drugiej osoby miętę to trafienie do tej szufladki jest ostatnią rzeczą, której by chciał. W zasadzie nie jest to nawet prawdziwa przyjaźń lecz szufladka dla odrzuconych, którzy mogą się przydać do czegoś innego. Przyjaźń jest super, natomiast bycie we friendzone jest nie do pozazdroszczenia. To takie odstawienie na boczny tor, skierowanie do poczekalni do czasu, aż dana osoba będzie czegoś potrzebować. Czasem to sytuacja typu „nie kocham cię, ale lubię patrzeć jak ty mnie kochasz”.

Jak temu zapobiec?

Cóż, od razu lojalnie uprzedzam, że nie jest to ścisła wiedza psychologiczna, bo na termin „friendzone” nie natrafia się w poważnej literaturze z tej dziedziny. Uczciwie zaznaczam też, że to rozwiązanie nie każdemu musi przypaść do gustu.

Po pierwsze, trzeba szanować swój czas i być gotowym natychmiast, bez skrupułów odpuścić, jeśli ktoś widzi nas w roli, która nam nie leży. Nie jest to trudne, wystarczy nie wchodzić do kanału czyichś emocjonalnych ścieków.

Po drugie, należy zrezygnować z bycia „miłym gościem” lub „życzliwą dziewuszką”. Pokazać pazur i mieć ikrę, osobowość, żeby było jasne, że na naszą przyjacielskość trzeba zapracować i że słowo przyjaźń dla nas naprawdę dużo znaczy. Tylko mi nie mówcie, że nie macie takiej wersji siebie, która tak potrafi. Każdy taką ma.

Po trzecie, jeśli nie jesteśmy dla kogoś priorytetem pomimo naszych starań, to ten ktoś dla nas nie powinien być nawet opcją i basta.